۱۳۹۷ شهریور ۹, جمعه

تایید ابتلا به سرطان؛ گزارشی از وضعیت پزشکی آرش صادقی در زندان رجایی شهر کرج

 آرش صادقی، کنشگر مدنی محبوس در زندان رجایی شهر کرج که از چندی پیش مشخص شده بود به تومور استخوان دچار شده، هفته گذشته جهت انجام آزمایشات پزشکی و تعیین نوع تومور و درجه پیشرفت آن به بیمارستان اعزام شد. جواب آزمایشات به این زندانی در روزهای اخیر اطلاع داده شد. بر اساس نتیجه‌ی این آزمایشات مشخص شده که آقای صادقی به نوع بدخیم سرطان استخوان به نام کندرو سارکوم مبتلا شده است و باید هر چه زودتر تحت عمل جراحی قرار گیرد.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، آرش صادقی، کنشگر مدنی محبوس در زندان رجایی شهر کرج که هفته گذشته برای انجام آزمایشات پزشکی مربوط به بیماری خود به بیمارستان اعزام شده بود اکنون با دریافت نتیجه آزمابشات مشخص شد که به سرطان کندرو سارکوم مبتلا شده است.
به گفته پزشکان متخصص بیمارستان آرش صادقی باید فورا تحت تست‌های مربوطه و سپس عمل جراحی قرار بگیرد.

یک منبع آگاه در این رابطه به گزارشگر هرانا گفت: “آرش صادقی هفته گذشته برای انجام آزمایشات پزشکی به بیمارستان اعزام شده بود و اکنون بعد از دریافت نتایج آزمایشات پزشکی مشخص شد که به سرطان کندرو سارکوم مبتلا شده است. طبق نظر پزشک باید سریعا تحت تست‌های جراحی و عمل جراحی قرار گیرد”.

این منبع افزود : “محل رشد تومور استخوان بازوی راست تا زیر ترقوه و کتف است و پزشکان گفته‌اند که بعد از عمل جراحی مشخص خواهد شد نیاز به عمل جراحی مجدد یا شیمی درمانی و پرتو درمانی خواهد بود یا خیر”.

لازم به توضیح است، کندروسارکوما پکی از شایع ترین تومور اولیه بدخیم استخوانی در سنین نسبتا جوانی است که در آن سلولهای بدخیم غضروف ساز تولید تومور می کنند. حدس زده می شود که در کشود ما سالیانه یکصد مورد جدید آن ایجاد می شود.
کندروسارکوم میتواند بطور اولیه و یا ثانویه به تومورهای خوش خیم موجود قبلی ایجاد شود و شایع ترین محل آن در بدن در حلقه لگنی و اطراف شانه است. دلیل بوجود امدن آن هنوز ناشناخته است. درد و در مراحل بعدی تورم علائم اصلی این تومور استخوانی است. کندروسارکوم به نسبت به درمانهای غیر جراحی مقاوم بوده و شیمی درمانی و رادیو تراپی در آن تاثیر چندانی ندارد. بهترین راه درمان آن خارج کردن ضایعه تومورال با حاشیه مطمئن از بدن است. امروزه پیش آگهی درمان این بیماران به نسبت گذشته بهبودی چشم گیری یافته است.
هرانا در گزارش مربوط به ۳۰ تیرماه سال جاری از اعزام آرش صادقی به بیمارستان و عدم رسیدگی پزشکی در بیمارستان علی‌رغم وضعیت وخیم بیماری وی خبر داده بود، وی که از چندی پیش مشخص شد که به تومور استخوان دچار است، تحت تدابیر امنیتی به بیمارستانی در تهران منتقل شده بود. با این حال مسئولان این بیمارستان با بیان اینکه دکتر حضور ندارد از پذیرش وی خودداری کرده و در درمان این فعال مدنی تعلل کردند. آرش صادقی بدون دریافت خدمات پزشکی به زندان بازگردانده شده بود.
پیشتر سازمان عفو بین‌الملل طی بیانیه‌ای خواستار اقدام فوری درمانی برای آرش صادقی شد و اعلام کرد “آرش صادقی مدافع حقوق بشر دچار تومور استخوانی شده است و این تومور ممکن است سرطانی باشد”.
آرش صادقی، کنشگر مدنی از سوی دادگاه انقلاب به تحمل ۱۹ سال حبس محکوم شده است، او سال گذشته در اعتراض به بازداشت دوبارهٔ همسرش بیش از هفتاد روز اعتصاب غذا کرد.

سازمان گزارشگران بدون مرز صدور احکام سنگین علیه روزنامه‌نگاران ایرانی را محکوم کرد

 سازمان گزارشگران بدون مرز با انتشار بیانیه‌ای صدور احکام سنگین علیه روزنامه‌نگاران ایرانی که در شبکه‌های اجتماعی ابراز نظر می‌کنند را محکوم کرد و با بیان اینکه هدف این سرکوب هراس‌افکنی در میان روزنامه‌نگاران فعال در شبکه‌های اجتماعی است، سانسور رسانه‌ها را یکی از اصلی‌ترین دلایل بحران و فساد امروز در ایران دانست.
متن کامل بیانیه سازمان گزارش‌گران بدون مرز را در ادامه بخوانید؛
۱۰ سال زندان برای یک توئیت حکمی است که دادگاه کیفری مجتمع قضایی کارکنان دولت در تهران برایامیرحسین میراسماعیلی روزنامه‌نگار روزنامه جهان صنعت صادر کرده است. حسین احمدی نیاز وکیل وی  گفته است، موکلش به «توهین به مقامات و مامورین و مسئولین دولتی و قضایی حسب انجام وظیفه»، «توهین به مقدسات و ائمه طاهرین»، «نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی» و «انتشار مطالب خلاف اخلاق و عفت عمومی» متهم شده است.
این توئیت انتقاد از آیت الله سید احمد علم‌‌الهدی، روحانی بنیادگرا و نماینده علی خامنه‌ای در شهر مشهد است. در این توییت وی به طنز گفته بود که امام هشتم شیعیان نه  به بنیادگرایان  که به جوانان امروز ایران نزدیک است. با وجود عذرخواهی از انتشار این توییت اما  دادگاه این حکم سنگین را علیه وی صادر کرده است.
امیر حسین میراسماعیلی به تاریخ ۳ اردیبهشت  ۱۳۹۷ به دلیل انتشار این توییت که از سوی مسوولان قضایی « توهین به مقدسات» تلقی شده بود، بازداشت شد که پس از ۲۴ روز در انتظار صدور حکم با سپردن وثیقه آزاد شده بود.
این روزنامه‌نگار در پی انتشار توییتی دیگر در باره همیاری کمیته امداد امام خمینی به مردم غزه در ماه رمضان، به تاریخ ۲۱ تیر ۱۳۹۷  بازداشت شده بود که در تاریخ ۱۹ مرداد ۱۳۹۷ و تا صدور حکم به شکل موقت آزاد شده است.
رضا معینی مسوول دفتر افغانستان و ایران گزارش‌گران بدون مرز در این باره می‌گوید: «این محکومیت‌ آشکارا هدفش هراس‌افکنی در میان روزنامه‌نگاران فعال در شبکه‌های اجتماعی است. جمهوری اسلامی ایران که آلوده به فساد و بحران شده است از هر وسیله‌ای برای به سکوت وادار کردن صداهای مستقل و منتقد استفاده می‌کند. راست این است که این سانسور رسانه‌ها، مهار محتواهای انتقادی در اینترنت، بازداشت روزنامه‌نگاران و… یعنی در یک کلام سیاست سرکوب نظام علیه آزادی رسانه‌ها و از همان فردای انقلاب است که یکی از اصلی‌ترین دلایل بحران و فساد امروز است.»
خبرنگار جهان صعنت تنها قربانی سرکوب نظام نیست. اجلال قوامی خبرنگار و مدافع حقوق بشر نیز به تاریخ ۲۹ مرداد ۱۳۹۷  با اتهام «نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی» برای انتشار سه نوشته بر روی شبکه‌های اجتماعی در باره وضعیت فعالان حقوق بشر و زندانیان عقیدتی از سوی شعبه دو دادسرای سنندج احضار و بازپرسی شد. وی با قرار کفالت ۲۰ میلیون  به شکل موقت و در انتظار دادگاه و صدور حکم آزاد شد.
همزمان دادگاه کیفری شهر بانه شجاع حسین‌زاده، مدیر کانل تلگرامی بانه نیوز را با اتهام «توهین به رییس جمهور» به ۷۴ ضربه شلاق محکوم کرده است. این کانال تلگرامی در نوشته‌ای طنز از حسن روحانی برای عدم تحقق وعده‌هایش انتقاد کرده بود.
هنگامه شهیدی به تاریخ ۵ تیرماه ۱۳۹۷ پس از خروج از بیمارستان بازداشت شد. مقامات قضایی درباره علل بازداشت وی هیچ توضیح رسمی و روشنی نداده‌اند. هنگامه شهیدی از مدت‌ها پیش برای فعالیت در شبکه‌های اجتماعی در تیررس دستگاه قضایی گرفته بود. روزنامه‌نگار و مدیر وبلاگ پی‌نوشت، از فروردین سال جاری در صفحه توییتر خود نوشته‌هایی را در باره شرایط بازداشت خود در سال گذشته منتشر کرده بود و پس از آن به داسرای فرهنگ و رسانه احضار شده بود.
هنگامه شهیدی پیش از این  در ۱۹ اسفند ۱۳۹۵ با دستور دادسرای فرهنگ و رسانه تهران بازداشت و تا ۷ شهریور ۱۳۹۶ را  در انفرادی‌های تحت مهار وزارت اطلاعات و حفاطت اطلاعات دستگاه قضایی در زندان بسر برده بود.  وی که از وضعیت مناسب جسمی برخودار نبود در مدت بازداشت چندین بار دست به اعتصاب غذا زد.
جمهوری اسلامی ایران در رده‌بندی جهانی آزادی مطبوعات ۲۰۱۸ گزارش‌گران بدون مرز از میان ١٨٠ کشور جهان در رده ١۶۴ قرار دارد.
لازم به ذکر است در تاریخ ۲۶ تیرماه نیز سازمان گزارشگران بدون مرز طی بیانه‌ای بازداشت “امیرحسین میراسماعیلی” روزنامه‌نگار روزنامه جهان صنعت را محکوم کرد و خواهان آزادی فوری این روزنامه‌نگار شد. همچنین این سازمان حکم “صادق قیصری” به زندان، شلاق و دوسال ممنوعیت از هر گونه فعالیت روزنامه‌نگاری و خروج از کشور را محکوم کرد.

دبیر انجمن صنفی کارگران خباز سنندج: با روزی ۲۵ هزار تومان چطور می‌شود زندگی کرد

 یدالله صمدی دبیر انجمن صنفی کارگران خباز سنندج با انتقاد از انجماد دستمزد خبازان در چهار سال گذشته گفت که هیچ نهادی به مطالباتمان پاسخ نداده است. صمدی می‌گوید که “با روزی ۲۵ هزار تومان چطور می‌شود زندگی کرد؟ چطور می‌شود ادامه داد؟ در این اوضاع که قیمت‌ها سر به فلک زده، یک کارگر نانوایی باید با روزی ۲۵ هزار تومان بسوزد و بسازد”.
به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از ایلنا، عدم تطابق دستمزد با هزینه‌های روزافزونِ زندگی، این روزها یکی از دغدغه‌های اصلی مزدبگیران است؛ اما این دغدغه برای خبازانی که بیش از سه سال افزایش مزدی نداشته‌اند، به مراتب جدی‌تر می‌شود. یدالله صمدی (دبیر انجمن صنفی کارگران خباز سنندج) در این رابطه می‌گوید: “نامهربانی‌های بسیار در حق خبازان موجب شده که این روزها بسیاری از کارگران خباز دیگر نای زندگی کردن نداشته باشند”.

او ادامه می‌دهد: “با روزی ۲۵ هزار تومان چطور می‌شود زندگی کرد؟ چطور می‌شود ادامه داد؟ در این اوضاع که قیمت‌ها سر به فلک زده، یک کارگر نانوایی باید با روزی ۲۵ هزار تومان بسوزد و بسازد.

او می‌گوید: “مزد خبازان از سال ۹۳ افزایش نیافته این در‌حالی‌ست که تورم انباشته این سال‌ها را اگر روی هم بگذاریم، مشخص می‌شود که خبازان چقدر کاستی درآمد داشته‌اند. کافی‌ست برای این چهار سال، خیلی حداقلی، نرخ تورم هر سال را ده درصد در نظر بگیریم که در مجموع می‌شود چهل درصد! این چهل درصد، حداقلِ عقب‌افتادگی مزدی خبازان کشور است”.
به گفته صمدی، همه وعده‌هایی که به کارگران نانوایی‌ها داده‌اند، طبل توخالی از آب درآمده است؛ او ادامه می‌دهد: “مطالبات خود را به انحای مختلف به گوش مسئولان رسانده‌ایم اما نتیجه‌ای نگرفته‌ایم. حتی پاسخ یک کلمه‌ای به نامه‌های متعددمان دریافت نکرده‌ایم”.
او در جمع‌بندی مطالبات خبازان می‌گوید: “افزایش دستمزدها، به‌سامان شدن بیمه‌ی کارگران نانوایی‌ها، اجرای دقیق آیین‌نامه مشاغل سخت و زیان‌آور برای کارگران خباز و حفظ استقلال انجمن‌های صنفی، خواسته‌هایی قانونی و صنفی‌ست که تاکنون برآورده نشده است”.

صمدی در پایان می‌گوید: “نه طبق قانون کار عمل می‌کنند و نه به قانون اساسی پابندند. نه دولت برای ما کارگران نانوایی‌ها برنامه‌ای دارد و نه مجلس برای ما کاری صورت می‌دهد. تا می‌گوییم افزایش مزد، از ضرورت افزایش قیمت نان صحبت می‌کنند درحالی‌که ما کارگران خباز مخالف افزایش قیمت نان هستیم چراکه می‌دانیم گران شدن نان همان و افزایش دوباره نرخ تورم همان! همین حالا هم قدرت خرید طبقه‌ی کارگر به زیر صفر رسیده؛ گران شدن نان، شرایط را بدتر هم می‌کند”.

نامه سرگشاده سه زندانی سیاسی بلوچ در خصوص مشکلات مردم سیستان و بلوچستان

سه تن از زندانیان سیاسی بلوچ تبعیدی محبوس در زندان مرکزی اردبیل با انتقاد از عملکرد مسئولان برای احیای دریاچه هامون، در خصوص مشکلات شهروندان استان سیستان و بلوچستان نامه‌ای سرگشاده نوشته و عملکرد مسببان درد و رنج شهروندان را محکوم کردند. آنان در بخشی از نامه خود می‌گویند: “به راستی قابل درک نیست این‌گونه زیستن! با تمام محرومیت‌های مرزی، نداشتن آب، برق، گاز، مسکن، شغل، امکانات ابتدایی و رفاهی همچون مدرسه، جاده، وسایل گرمایشی و سرمایشی، خدمات بهداشتی و حال محرومت از حق ذاتی نفس کشیدن؛ تنها برای زنده ماندن، زجر کشیدن، در تنگنا بودن؛ آخر تا چه اندازه!؟“.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، محمد صابر ملک رئیسی، شیر احمد شیرانی، نور احمد حسن زهی سه تن از زندانیان سیاسی بلوچ تبعیدی محبوس در بند ۷ زندان مرکزی اردبیل ضمن ابراز همدردی با مردم استان سیستان و بلوچستان در خصوص مشکلات آنها نامه‌ای سرگشاده نوشته و مسببان آن را محکوم کرده‌اند.
آنان همچنین در نامه خود با انتقاد از عملکرد مسئولان نسبت به خشک شدن دریاچه هامون اشاره کرده و در این خصوص می‌گویند: “شما برای احیا و زنده کردن دریاچه و تالاب هامون در این سال‌ها چه اقداماتی را انجام داده‌اید؛ جز هزینه کردن میلیاردها تومان برای دیوار مرزی، فنس، خندق، برج‌ها، برجک و پاسگاه‌های مرزی، چند تومان خرج رفاه مردم آن منطقه و احیاء تالاب هامون و دریاچه‌اش کردید که منشأ ناامنی و بهانه‌ای برای ناامنی است. حال امید و آسایش این مردم فقیر و مظلوم کشاورز و ماهیگیر سیستانی را به چه صورت می‌خواهید برگردانید. با دروغ، وعده‌ و وعید؟”
این زندانیان همچنین شعری را تحت عنوان “دوستی و الفت ثروت دیرینه ماست” در مورد لزوم وحدت و همدلی در بین اقوام مختلف سیستان بلوچستان سروده و به شهروندان این استان تقدیم کردند.

متن این نامه را به نقل از هرانا در ادامه بخوانید؛

با عرض سلام و ادب خدمت تمام هم استانی‌های سیستانی عزیز و به‌ویژه ساکنان اطراف هیرمند و هامون.
ما زندانیان سیاسی تبعیدی بلوچ وظیفه خود می‌دانیم با شما همشهریان  و هم‌استانی‌های عزیز، شریف و رئوف سیستانی در این روزهای سخت و طاقت‌فرسا احساس همدردی و اعلام حمایت کنیم و از صمیم قلب برای شما و دیگر هم‌استانی‌هایمان آرزوی بهترین‌ها و رهایی از دیکتاتوری را داریم.
به راستی قابل درک نیست این‌گونه زیستن! با تمام محرومیت‌های مرزی، نداشتن آب، برق، گاز، مسکن، شغل، امکانات ابتدایی و رفاهی همچون مدرسه، جاده، وسایل گرمایشی و سرمایشی، خدمات بهداشتی و حال محرومت از حق ذاتی نفس کشیدن؛ تنها برای زنده ماندن، زجر کشیدن، در تنگنا بودن؛ آخر تا چه اندازه“.
هوای پاک، بدون استثناء حق حیاتی و طبیعی هر موجود زنده است. ولی عده‌ای با سودجویی شخصی و سازمانی، عده‌ای با سوء مدیریت، عده‌ای با سهل‌انگاری، عده‌ای با چپاول ثروت‌های عظیم زیرزمینی آب، باعث این آشفتگی و عذاب مردم شریف دیار علم و دانش کهن و زادگاه دلیر مردانی چون رستم، سهراب و یعقوب لیث و احیاکننده زبان ایران و ایرانی شده‌اند.
غیرقابل‌ تحمل است که ببینیم، سیستانی که روزگاری تأمین کننده قلات ایران باستان بود، توسط مسببان این آشفتگی یعنی رژیم و عاملین آن، به دست فراموشی سپرده‌ شده و به حال خود رها شده است.
باید این رژیم و مسئولین بی‌فکر و سودجویش بدانند، غارت و چپاول ثروت عظیم طبیعی، فرهنگی و قومیتی سیستان و بلوچستان با غارت و چپاول معادن طلا و سنگ‌های ارزشمند این استان، بستن دیوارهای مرزی که تنها روزنه امید مردم آن منطقه در این برهه زمانی پر از فقر و محرومیت‌های همه‌جانبه و سپر بلا قرار دادن جان سیستانیان و… این‌ها تنها وظیفه شما نیست، بلکه شما مسئول هستید و موظف هستید که برای رفع سریع این آشفتگی که به بار آورده‌اید، کاری انجام دهید.
شما برای احیا و زنده کردن دریاچه و تالاب هامون در این سال‌ها چه اقداماتی انجام داده‌اید؛ جز هزینه کردن میلیاردها تومان برای دیوار مرزی، فنس، خندق، برج‌ها، برجک و پاسگاه‌های مرزی، چند تومان خرج رفاه مردم آن منطقه و احیا تالاب هامون و دریاچه‌اش کردید که منشأ ناامنی و بهانه‌ای برای ناامنی است. حال امید و آسایش این مردم فقیر و مظلوم کشاورز و ماهیگیر سیستانی را به چه صورت می‌خواهید برگردانید. با دروغ، وعده‌ و وعید؟
در ضمن، شما هم‌استانی‌های سیستانی عزیز باید بدانید ما قوم بلوچ بدون در نظر گرفتن فتنه‌ای که تخمش به دست عاملین بلندپایه رژیم کاشته شده است، در برابر هرگونه اجحاف در حقتان می‌ایستیم و آن را محکوم می‌کنیم و برای حمایت از شما از جانمان مایه می‌گذاریم.

محمد صابر ملک رئیسی، شیر احمد شیرانی، نور احمد حسن زهی

زندانیان سیاسی تبعیدی بلوچ / بند ۷ زندان مرکزی اردبیل / ۸ شهریور ۱۳۹۷

گزارشی از سیزدهمین روز اعتراضات کارگران نیشکر هفت‌تپه

روز پنج‌شنبه ۸ شهریورماه کارگران نیشکر هفت‌تپه برای سیزدهمین روز متوالی در اعتراض به برآورده نشدن مطالبات خود اقدام به برگزاری تجمع اعتراضی کردند.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، روز پنج‌شنبه ۸ شهریورماه اعتصاب کارگران نیشکر هفت‌تپه برای سیزدهمین روز متوالی ادامه داشت و کارگران با تجمع مقابل دفتر مدیریت کارخانه خواستار تحقق خواسته‌های خود شدند.
با وجود اینکه نمایندگان کارگران به دلیل فشار مسئولان سعی در پایان دادن به این اعتصاب داشتند، کارگران اعلام کردند تا زمانی که شرکت از بخش خصوصی به بخش دولتی واگذار نشود، اعتصابشان ادامه خواهد داشت.
اصرار مسئولان شهر شوش برای پایان اعتصاب و سپس تحقق خواسته‌های کارگران در حالی صورت می‌گیرد که از زمان واگذاری شرکت نیشکر هفت‌تپه به بخش خصوصی در اواخر سال ۱۳۹۴، هیچ‌گاه دستمزدهای کارگران این مجتمع بزرگ کشت و صنعت به موقع پرداخت نشده است و آنان هر بار به اجبار برای دریافت دستمزدهایشان دست به اعتصاب زده‌اند و مهم‌تر اینکه، در پی این اعتصابات حتی ذره‌ای از وعده‌هایی که مسئولان شهر شوش و کارفرما برای تحقق خواسته‌هایشان به آنان داده‌اند محقق نشده است؛ این مسئله باعث شده است تا کارگران هر از چندگاهی برای دریافت دستمزدهایشان دست به اعتصاب بزنند.
علاوه بر عدم تحقق وعده‌های مسئولان شوش از زمان خصوصی‌سازی شرکت، عدم پرداخت دستمزد کارگران و انعقاد قراردادهای خارج از قوانین کار با آنان، طی ماه‌های گذشته سهامداران خصوصی شرکت بر خلاف قوانین خصوصی‌سازی و تعهداتی که برای حفظ یکپارچگی شرکت داده‌اند، دست به واگذاری بخش‌های مختلف شرکت به شرکت‌هایی زده‌اند که توسط اعوان و انصار سهامداران عمده ایجاد شده‌اند که این مسئله به عنوان موضوعی حیاتی برای کارگران که می‌تواند کار و زندگی آنان را به نابودی بکشاند، خشم بیش از پیش آنان را بر انگیخته است. به طوری که در حال حاضر یکی از اصلی‌ترین خواسته‌های کارگران که آنان برای تحققش حاضر به پایان اعتصاب نیستند روشن شدن ابعاد این واگذاری‌ها و بازگشت آن‌ها به مجتمع کشت و صنعت نیشکر هفت تپه است.

نامه چهار تن از زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر کرج در پی جان باختن فعالان محیط زیست کردستان

 چهار تن از زندانیان سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج طی نامه‌ای سرگشاده درگذشت شریف باجور و سه فعال محیط زیستی دیگر که چندی پیش در عملیات مهار آتش‌سوزی مراتع و جنگل‌های مرزی مریوان جان خود را از دست دادند، تسلیت گفته و نوشتند که “اگر در هر جای دیگری از این کره خاکی می‌زیست، جان‌باختنش عزایی عمومی می‌شد ولی در سکوت خبری رادیو و تلویزیون حکومتی برای همیشه در قلب مردمش جاودانه و قهرمان شد و داغی ابدی را بر دل ملتش نهاد”.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، سوم شهریورماه ۹۷ چهار تن از فعالان محیط زیست به نام‌های شریف باجور و امید کهنه پوشی از اعضای انجمن سبز چیا و محمد پژوهی و رحمت حکیمی‌نیا از اعضای اداره محیط زیست مریوان بر اثر آتش‌سوزی بخشی از جنگل‌های مریوان در منطقه سلسی و پیله مریوان جان خود را از دست داده و دو تن دیگر نیز به نام‌های مختار امین نژاد و محمد مرادویسی مصدوم شدند.
فرماندار مریوان علت فوت این افراد را خفگی ناشی از دود و سوختگی در پی آتش‌سوزی جنگل‌های نزدیک روستاهای سلسی و پیله در شهرستان مریوان اعلام کرد.
از این رو چهار تن از زندانیان سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج با نگارش نامه‌ای سرگشاده درگذشت این فعالان محیط زیستی را تسلیت گفتند.

متن کامل این نامه را به نقل از هرانا در ادامه بخوانید:

“من آنی‌ام که به مرگ طبیعی شوم هلاک
وین کاسه خون به بستر راحت خوشم و هم
به فرمان حقیقت افتم اندر قبر با شادی
که تا بیرون کشم از قعر ظلمت نفس آزادی
در بهت و ناباوری تمام خبر جانباختن و در آتش سوختن شریف باجور و چند تن دیگر از دوستانش وجودمان را به آتش کشید؛ در خود مانده‌ایم چگونه با این واقعیت تلخ کنار بیاییم که بلوط‌های زاگرس رفیقی شریف را از دست دادند و با در آتش سوختنش این‌بار زاگرس برای همیشه داغدار شد و در آتش سوخت.
شریف باجور که به غایت نامش شریف بود و اندوه از دست دادنش زاگرس را برای همیشه عزادار کرده است و در تمامی این سال‌ها رفیق و همراه کوه‌ها و دشت‌ها و جنگل‌های کردستان بود و اگر در هر جای دیگری از این کره خاکی می‌زیست جان‌باختنش عزایی عمومی می‌شد ولی در سکوت خبری رادیو و تلویزیون حکومتی برای همیشه در قلب مردمش جاودانه و قهرمان شد و داغی ابدی را بر دل ملتش نهاد و شریفی چون او را که کمتر به چشم دیده، او که غمخواری بود که راه نوین مبارزه را برای ملتش به جاگذاشت.
راه نوینی که با دست‌های خالی حافظ و نگهبان بلوط‌های زاگرس بود و با پاهایش برای جهانی از صلح رکاب زد که لایق نام شریفش بود و وجودش را به دور از فلش‌های دوربین و خبرهای رسانه‌ای به گرسنگی سپرد.
ما تنی چند از زندانیان سیاسی زندان گوهردشت این تراژدی اسفناک را به بازماندگان این والاشریف جانباخته و دیگر در آتش سوختگان زاگرس که متاسفانه نامشان را نمی‌دانیم و به رفقا و یاران وی در انجمن سبز چیا و تمامی دلسوزان محیط زیست و همینطور به ملت کردستان که والاترین شریف زمانه‌اش در آتش سوخت را تسلیت می‌گوییم و خود را همدرد آنان می‌دانیم که درد جانباختن این عزیزان وجودمان را دگرباره به آتش کشید و خود نیز در این آتش سوختیم.
زندان رجایی شهر کرج / چهارشنبه ۷ مرداد ۱۳۹۷″

سیستان و بلوچستان؛ بحران آب در مناطق اطراف زابل/ گزارش تصویری

به دلیل احداث سد توسط دولت افغانستان بر روی دریاچه هیرمند و جلوگیری از انتقال آب به دریاچه هامون، این دریاچه چند سالی است که کاملا خشک شده و حالا تبدیل به منبعی برای ایجاد طوفان شن و ریزگرد در منطقه شده است. بیکاری اهالی روستاهای اطراف این دریاچه که عموما ماهیگیر بوده‌اند مشکل دیگر این منطقه است که تبعات بسیاری مانند فقر، از بین رفتن بهداشت و مشکلات اجتماعی را به همراه داشته است.
در ادامه گزارش تصویری که خبرگزاری برنا منتشر کرده است، مشاهده نمائید؛