دو مامور که مسئول مراقبت و انتقال سه زندانی سیاسی زندان رجایی شهر کرج به بیمارستان امام خمینی بودند، به بهانه نزدیک شدن دو بیمار دیگر به زندانیان تحت نظر خود، این بیماران را بدون هشداری مورد ضرب و شتم با باتوم قرار دادند. شهروندان بیمار مضروب شده به حراست بیمارستان از بابت ضرب و شتم شکایت بردند با اینحال ماموران زندان بهانه همراهی با زندانیان سیاسی-امنیتی را برای اینکه هر رفتاری در پیش بگیرند کافی دانستند. فضای ناشی از مضروب کردن شهروندان بیمار در بیمارستان ها به بهانه حضور زندانیان سیاسی موجب تاثیر منفی بر روحیه زندانیان و عدم تمایل آنها به استفاده از خدمات درمانی شده است.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، “آجاک” و “پاک” هویت دو ماموری است که همراه سه تن از زندانیان سیاسی-امنیتی مورخ اول اردیبهشت ماه به بیمارستان امام خمینی اعزام شده بودند.
این ماموران پس از اینکه دو بیمار دیگر به صورت سهوی به زندانیان تحت نظر آنها نزدیک شدند، بیماران را مورد ضرب و شتم با باتوم قرار دادند.
استفاده از زور و ضرب و شتم توسط این دو مامور مسبوق به سابقه گزارش شده است، “آجاک” (احتمالا با نام کوچک فرهاد) در برخورد با “محمد ثلاث” از دراویش گنابادی سابقه دارد و “پاک” نیز از جمله ماموران تبعیدی از اوین به رجایی شهر به دلیل تخلفات عدیده است.یک شاهد عینی که در بیمارستان حضور داشت در این رابطه به گزارشگر هرانا گفت: “ماموران با مردی که در حال بردن ویلچر برای مادرش بود و از کنار این زندانیان عبور می‌کرد درگیر شدند و این مرد و مادرش را به بهانه نزدیک شدن به آنها با باتوم مورد ضرب و شتم قرار دادند، این در حالی است که این افراد هیچ نسبتی با زندانیان نداشتند و هر دو نیز بیمار بودند”.
وی افزود: “پس از درگیری لفظی و شکایت آن مرد به حراست بیمارستان، ماموران اعلام کردند که به دلیل اینکه زندانیان تحت نظر آنها امنیتی هستند اگر احساس کنند که فردی قصد نزدیک شدن به آنان را دارد برای متفرق کردن آنها حتی از سلاح استفاده خواهند کرد بنابراین استفاده از خشونت بدیهی است”.
این در حالی است برخلاف ادعای این افراد استفاده از خشونت و حتی سلاح دارای قواعد مشخصی است که در قانون به کارگیری سلاح توسط مأموران نیروهای مسلح تعریف شده است.
رویه مورد اشاره یعنی مضروب کردن و آزار دادن سایر شهروندان به بهانه حضور زندانیان سیاسی در بیمارستان موجب تاثیر منفی بر روحیه زندانیان بیمار و خودداری بسیاری از آنان در استفاده از چنین موقعیت های درمانی است.
زندانیان سعی می کنند به جای بستری ماندن در محیط آلوده زندان، بسته شدن با دستبند و پابند به تخت، پوشیدن لباس های فرم و آلوده زندان در بیمارستان و نهایتا آزار و اذیت شهروندان دیگر به بهانهحضور آنان یا با بیماریهای خود مدارا کنند یا در صورت امکان از مرخصی درمانی استفاده کنند. امری که البته برای همه زندانیان محقق شدنی نیست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر